رفتن به محتوا

پلی میوزیت

پلی میوزیت یک بیماری التهابی غیرمعمول است، باعث ضعف عضلانی می‌شود و دو طرف بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهد. داشتن این شرایط می‌تواند بالا رفتن از پله‌ها، بلند شدن از حالت نشسته و بلند کردن اجسام را با مشکل روبرو کند.

معمولا بزرگسالان 30، 40 یا 50 ساله را مبتلا می‌کند. این بیماری در سیاه‌پوستان بیشتر از سفید‌پوستان است و زنان بیشتر از مردان به این بیماری مبتلا می‌شوند. علائم و نشانه‌ها معمولا به تدریج، طی هفته‌ها یا ماه‌ها ایجاد می‌شوند.

در حالی‌که هیچ درمان قطعی برای پلی‌میوزیت وجود ندارد، درمان از داروها گرفته تا فیزیوتراپی می‌تواند قدرت و عملکرد عضلات را بهبود بخشد.

علائم پلی میوزیت

ضعف عضلانی بوجود آمده در اثر این بیماری، عضلات اندام‌های تحتانی و اندام‌های فوقانی را درگیر می‌کند، مانند ضعف در عضلات باسن، ران، شانه‌ها، بازوها و گردن. ضعف هر دو طرف بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهد و به تدریج بدتر می‌شود.

علت بیماری

علت دقیق ناشناخته است، اما این بیماری دارای ویژگی های بسیاری با اختلالات خود‌ایمنی است، که در آن سیستم ایمنی بدن به اشتباه به بافت‌های بدن خود حمله می کند.

عوامل خطر پلی میوزیت

اگر فردی مبتلا به لوپوس، آرتریت روماتوئید، اسکلرودرمی یا سندرم شوگرن باشد، خطر پلی میوزیت بیشتر است.

عوارض پلی میوزیت

  • مشکل در بلعیدن: اگر عضلات مری تحت تأثیر قرار بگیرند، ممکن است فرد در بلع دچار مشکل(دیسفاژی) شود که به نوبه خود باعث کاهش وزن و سوء تغذیه می‌شود.
  • پنومونی آسپیراسیون: مشکلی است در بلع که می‌تواند با تجمع غذا و مایعات در نای و ریه منجر به عفونت و ذات‌الریه شود.
  • مشکلات تنفسی: اگر عضلات قفسه سینه تحت تأثیر بیماری قرار گرفته باشد، ممکن است دچار مشکلات تنفسی مانند تنگی نفس یا در موارد شدید نارسایی تنفسی شود.

بیماری های مرتبط با پلی میوزیت

غالبا با شرایط دیگری همراه است که ممکن است به خودی خود یا همراه با علائم بیماری التهابی پلی میوزیت عوارض بیشتری ایجاد کند. شرایط مرتبط شامل:

  • پدیده رینود: این وضعیتی است که در آن انگشتان دست و پا، گونه‌ها، بینی و گوش‌ها در معرض دمای سرد رنگ پریده می‌شوند.
  • سایر بیماری های بافت همبند: سایر بیماری‌ها مانند لوپوس، آرتریت روماتوئید، اسکلرودرمی و سندرم شوگرن می‌تواند در ترکیب با پلی میوزیت ایجاد شود.
  • بیماری قلب و عروقی: پلی میوزیت ممکن است باعث التهاب دیواره‌های عضلانی قلب شود(میوکاردیت). در تعداد کمی از افراد مبتلا به پلی میوزیت، نارسایی احتقانی قلب و آریتمی‌های قلبی ممکن است ایجاد شود.
  • بیماری ریه: نوعی بیماری به نام بیماری بینابینی ریه وجود دارد که گاها با پلی میوزیت همراه است. بیماری بینابینی ریه به گروهی از اختلالات گفته می‌شود که باعث ایجاد زخم(فیبروز) در بافت ریه می‌شود و ریه‌ها را سفت و غیر کشسان می‌کند. علائم و نشانه‌ها شامل سرفه خشک و تنگی نفس است.
  • سرطان: افرادی که به پلی میوزیت مبتلا هستند احتمال ابتلا به سرطان در آنها بالا است.
بیماری التهابی پلی میوزیت
بیماری التهابی پلی میوزیت

تشخیص پلی میوزیت

اگر پزشک معالج به بیماری التهابی پلی میوزیت مشکوک باشد، ممکن است برخی از آزمایشات زیر را پیشنهاد دهد:

  • آزمایش خون

در صورت افزایش سطح آنزیم‌های عضلانی، که می‌تواند نشان دهنده آسیب عضلانی باشد، آزمایش خون توصیه می‌شود. آزمایش خون می‌تواند آنتی بادی‌های خاص مرتبط با علائم مختلف پلی میوزیت را تشخیص دهد، که می‌تواند در تعیین بهترین دارو و روش درمان کمک کند.

  • الکترومیوگرافی

این آزمایش شامل قرار دادن الکترود سوزنی نازک از طریق پوست در عضله است. فعالیت الکتریکی هنگام شل کردن یا سفت کردن عضله اندازه گیری می‌شود و تغییر در الگوی فعالیت الکتریکی می‌تواند بیماری عضلانی را تأیید کند. پزشک با آزمایش عضلات مختلف می‌تواند میزان وسعت بیماری را تعیین کند.

  • تصویربرداری مغناطیسی(MRI)

یک اسکنر از داده های تولید شده توسط یک میدان مغناطیسی قدرتمند و امواج رادیویی، از ماهیچه ها تصاویر مقطعی ثبت میکند. برخلاف نمونه برداری از عضله، MRI می تواند التهاب را در ناحیه وسیعی از عضله ارزیابی کند.

  • نمونه برداری از عضله

در طی این آزمایش قطعه کوچکی از بافت عضلانی با تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی با جراحی برداشته می‌شود. تجزیه و تحلیل ممکن است ناهنجاری‌هایی مانند التهاب، آسیب، پروتئین های خاص یا کمبود آنزیم را نشان دهد.

درمان پلی میوزیت

بسته به شدت علائم، پزشک موارد زیر را پیشنهاد می‌کند:

  • فیزیوتراپی

فیزیوتراپیست می‌تواند تمریناتی را برای حفظ و بهبود قدرت و انعطاف‌پذیری بیمار سطح مناسبی از فعالیت را توصیه کند.

  • گفتاردرمانی

اگر عضلات مربوط به بلع توسط پلی‌میوزیت ضعیف شده باشد، گفتاردرمانی به بیمار آموزش می‌دهد که چگونه این تغییرات را اصلاح و درمان کند.

  • ارزیابی رژیم غذایی

در طول درمان بیماری، جویدن و بلعیدن می‌تواند دشوارتر شود. متخصص تغذیه می‌تواند نحوه تهیه غذاهای آسان و مغذی را به بیمار آموزش دهد.

  • ایمونوگلوبولین داخل وریدی (IVIg)

محصول خالص خون است که حاوی آنتی بادی‌های سالم از هزاران اهدا کننده خون می‌باشد. این آنتی بادی‌های سالم می‌توانند آنتی بادی‌های آسیب رسان را که به عضله حمله می‌کنند، مسدود کنند. برای تزریق از طریق ورید، ممکن است لازم باشد درمان های IVIg مرتبا تکرار شوند تا اثرات آن ادامه یابد.

جهت شناسیایی و تشخیص دقیق بیماری، بیمار ابتدا علائم خود را به اطلاع پزشک معالج می‌رساند. ممکن است بیمار را به پزشک متخصص درمان آرتروز و سایر بیماری‌های مفاصل، عضلات و استخوان(متخصص روماتولوژی) یا پزشکی که در زمینه اختلالات سیستم عصبی تخصص دارد(متخصص مغز و اعصاب) ارجاع دهد.

 

Play Video