بیماری پلی میالژیا روماتیکا (PMR) وضعیتی است که باعث درد، سفتی و التهاب در عضلات اطراف شانه، گردن و باسن می‌شود. پلی میالژیا روماتیکا درد و سفتی گسترده است که علائم معمولا به سرعت، طی چند روز یا چند هفته ظاهر می‌شوند. هر دو طرف بدن به یک اندازه تحت تاثیر قرار می‌گیرند. درگیری بالای بازوها، با مشکل بالا بردن آنها، شایع است. گاهی اوقات، درد در مفاصلی مانند دست و مچ ایجاد می‌شود.

بیماری پلی میالژیا روماتیکا

بیماری پلی‌ میالژیا روماتیکا(PMR) یک بیماری التهابی مزمن نسبتا شایع با علت ناشناخته است که باعث درد و سفتی عضلات، به ویژه در شانه‌ها و پهلوها می‌شود و افراد بالای 50 سال را تحت تاثیر قرار می‌دهد. علائم و نشانه‌های پلی‌ میالژیا روماتیکا معمولا به سرعت شروع می‌شوند و در صبح‌ها علائم شدیدتر است. این وضعیت می‌تواند مربوط به بیماری التهابی دیگری به نام آرتریت سلول غول‌پیکر باشد. آرتریت سلول غول‌پیکر می‌تواند باعث سردرد، مشکلات بینایی، درد فک و حساسیت پوست سر شود.

اگرچه بیماری پلی میالژیا روماتیکا یک بیماری طولانی مدت است، اما معمولا به خوبی به درمان پاسخ می‌دهد و بر خلاف سایر اشکال روماتیسم (بیماری‌هایی که با التهاب و درد در مفاصل، ماهیچه‌ها یا بافت فیبری مشخص می‌شوند) هیچ ناتوانی پیشرونده یا تغییر شکلی ایجاد نمی‌کند.

علائم بیماری پلی میالژیا روماتیکا

علائم و نشانه‌های بیماری پلی‌ میالژیا روماتیکا که اغلب در دو طرف بدن دیده می‌شود و علامت اصلی سفتی ماهیچه‌ها در صبح است که بیش از 45 دقیقه طول می‌کشد. علائم دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1. درد در شانه‌ها، گردن، بازوها، باسن و یا ران
2. سفتی در مناطق آسیب دیده، به ویژه صبح‌ها و یا بعد از مدتی بی‌تحرکی
3. محدود شدن دامنه حرکتی در مناطق آسیب‌ دیده
4. درد یا سفتی در مچ دست، آرنج یا زانو
5. تب خفیف
6. خستگی و کسالت
7. از دست دادن اشتها
8. کاهش ناخواسته وزن
9. افسردگی

درد و سفتی در نهایت ممکن است آنقدر شدید شود که در انجام فعالیت‌های روزمره مانند ایستادن از روی مبل، لباس پوشیدن یا سوار شدن به ماشین دچار مشکل ایجاد کند. گاهی اوقات، علائم پلی میالژی روماتیکا حتی می‌تواند خوابیدن را دشوار کند.

علت پلی میالژیا روماتیکا

علت دقیق بیماری پلی‌ میالژیا روماتیکا ناشناخته است. با این حال، اعتقاد بر این است که برخی از ژن‌ها و تغییرات ژنی ممکن است خطر ابتلا به آن را افزایش دهند.

عوامل محیطی نیز ممکن است در ایجاد این بیماری نقش داشته باشند. موارد جدید پلی میالژی روماتیسمی اغلب به صورت چرخه‌ای تشخیص داده می‌شوند و معمولا به صورت فصلی رخ می‌دهند.

تشخیص پلی میالژیا روماتیکا

تشخیص بیماری پلی میالژیا روماتیکا می‌تواند دشوار باشد، زیرا علائم می‌تواند شبیه علائم سایر بیماری‌های التهابی از جمله لوپوس و آرتریت روماتوئید باشد.

برخی از افراد مبتلا به پلی میالژیا روماتیکا نیز با یک اختلال مرتبط به نام آرتریت تمپورال که به آن آرتریت سلول غول پیکر نیز گفته می‌شود، تشخیص داده می‌شوند. این وضعیت باعث التهاب رگ‌های خونی در پوست سر، گردن و بازوها می‌شود. از آنجایی که بین پلی میالژی روماتیکا و آرتریت تمپورال ارتباط وجود دارد، پزشک ممکن است بیوپسی را انجام دهد. این بیوپسی یک روش کم خطر است که شامل برداشتن نمونه کوچکی از بافت از یک شریان در شقیقه شما است.

معاینه فیزیکی

پزشک معاینات فیزیکی را جهت شناسایی علت درد و سفتی و ارزیابی دامنه حرکتی را برای تشخیص دقیق، انجام می‌دهد.

آزمایش

آزمایشاتی که پزشک جهت بررسی تجویز می‌کند شامل موارد زیر می‌باشد:

آزمایش خون

آزمایش خون یکی از راه‌های تشخیص علائم التهاب در افراد دارای بیماری پلی‌میالژیا روماتیکا می‌باشد. پزشک به دنبال دو شاخص تعیین التهاب که شامل سنجش میزان رسوب گلبول‌های قرمز و سطح پروتئین C واکنش‌پذیر خواهد بود. بالا بودن نتیجه این دو تست به معنای وجود التهاب می‌باشد. با این حال، در برخی از افراد مبتلا به پلی‌میالژیا روماتیکا، این آزمایشات در حد نرمال است یا فقط کمی بالا است.

تصویربرداری

از سونوگرافی برای تشخیص بیماری پلی‌ میالژی روماتیکا از سایر بیماری‌هایی که علائم مشابه ایجاد می‌کنند، استفاده می‌شود.

درمان بیماری پلی میالژیا روماتیکا

هیچ درمان شناخته شده ای برای بیماری پلی میالژی روماتیکا وجود ندارد، اما این بیماری قابل کنترل می باشد. دوزهای پایین استروئیدها اغلب در درمان پلی میالژی روماتیکا موفق هستند. استروئیدها عملکرد سلول‌های التهابی که باعث این بیماری‌ها می‌شوند را کاهش می‌دهند. در نتیجه، استروئیدها آسیب بافتی را به حداقل می‌رسانند. استروئیدها همچنین سیستم ایمنی بدن را مختل می‌کنند و بنابراین خطر عفونت را افزایش می‌دهند.

برای درمان بیماری پلی میالژیا روماتیکا یک داروی کورتیکواستروئیدی به نام پردنیزولون برای کمک به تسکین علائم استفاده می‌شود. برای شروع، ممکن است دوز متوسطی از پردنیزولون تجویز شود که به مرور زمان کاهش می‌یابد. اکثر افراد مبتلا به پلی میالژیا روماتیکا به یک دوره درمان کورتیکواستروئیدی نیاز دارند که 18 ماه تا 2 سال طول بکشد تا از بازگشت علائم آنها جلوگیری شود.

فیزیوتراپی و بیماری پلی میالژیا روماتیکا

اکثر افرادی که برای بیماری پلی‌ میالژیا روماتیکا از داروهای کورتون استفاده می‌کنند، بعد از مدتی به سطح فعالیت‌های قبلی خود بر می‌گردند. با این حال، فیزیوتراپی و تمرین درمانی تاثیر بسزایی در روند بهبودی و کاهش درد و سفتی بیماری خواهد داشت.

درمان‌های خانگی پلی میالژیا روماتیکا

انتخاب سبک زندگی سالم و رژیم غذایی مناسب می‌تواند در مدیریت عوارض بیماری پلی میالژیا روماتیکا به بیمار کمک کند.

داشتن رژیم غذایی سالم

رژیم‌غذایی مناسب می‌تواند تاثیر مستقیمی بر کاهش علائم بیماری پلی‌ میالژیا روماتیکا داشته باشد. با رژیم غذایی سالم، برخی از عوارض جانبی که در نتیجه استفاده طولانی مدت از کورتیکواستروئیدها مانند: افزایش وزن، دیابت، فشار‌خون بالا، پوکی استخوان ایجاد می‌شود کمک کند.

برخی از افراد مبتلا به پلی‌ میالژیا روماتیکا ممکن است شرایط سلامتی و نیازهای غذایی دیگری داشته باشند، بنابراین همه توصیه‌های غذایی برای همه کارساز نیست. با این حال، بهتر است از رژیمی پیروی شود که حاوی مواد غذایی از همه گروه‌های غذایی، از جمله پروتئین، چربی‌های سالم و فیبر باشد. همچنین استفاده از مواد غذایی حاوی کلسیم و ویتامین D نیز پیشنهاد می‌شود.

تمرینات ورزشی

ورزش‌هایی مانند دوچرخه‌سواری و شنا می‌توانند به شل شدن عضلات و مفاصل سفت کمک کنند و در عین حال سلامت استخوان‌ها، وزن بدن، گردش‌خون و خواب را بهبود بخشند. یوگا و تای‌چی نیز می‌توانند با ایجاد انعطاف پذیری در مفاصل و عضلات به بهبود علائم پلی‌ میالژیا روماتیکا کمک کنند.

استفاده از وسایل کمکی

استفاده از چرخ‌دستی‌های کمکی، میله‌های کمکی برای حمام و سرویس بهداشتی و سایر وسایل کمکی برای سهولت انجام کارهای روزمره ضروری است.

چشم انداز بلندمدت پلی میالژی روماتیکا

با نظارت دقیق و درمان مناسب، اکثر بیماران مبتلا به پلی میالژی روماتیکا دارای طول عمر و سبک زندگی طبیعی هستند. اغلب اوقات، این بیماری‌ها را می‌توان با موفقیت با استروئیدها و سایر داروها (از جمله توسیلیزوماب، داروی آرتریت روماتوئید که برای افرادی که با استروئیدها مشکل دارند یا به آنها پاسخ نمی‌دهند) کنترل کرد.

موفقیت درمان به تشخیص سریع، درمان تهاجمی، و پیگیری دقیق برای جلوگیری یا به حداقل رساندن عوارض جانبی داروها مربوط می‌شود.

فهرست منابع

www.nhs.uk

www.rheumatology.org

www.healthline.com